Het is mij opgevallen dat het in Azië gebruikelijk is om flexibeler met schoenmaten om te gaan dan Westerlingen gewend zijn. Je ziet hier regelmatig mensen van werkelijk álle rangen en standen, op schoenen in de verkeerde maat lopen. Soms hangen de tenen buiten boord. Een andere keer zijn de schoenen in kwestie zóveel te groot, dat ze de hele tijd uitslippen. Hoe ging dat, in de schoenenwinkel? Was dit het laatste paar, en wilde de koper ze per se hebben? Zei de verkoopster: “Staat góed, zeg!”? Vroeg ze terwijl de schoenen uitgeprobeerd werden: “En, hoe zitten ze?”? Slof, slip, slof…
Om deze zaak tot op de bodem uit te zoeken, besloot ik schoenen te gaan kopen. Ja, lieve lezertjes, ik heb er werkelijk álles voor over om jullie op een goed, onderbouwd verhaal te kunnen trakteren! In Japan kwam ik in een schoenenwinkel terecht waar ze drie (!) verschillende maten hadden: small, medium en large. Kijk, dáármee wordt de kans op het vinden van de juiste pasvorm natuurlijk niet heel groot. Ik dacht eindelijk te begrijpen waar het mis gaat, met Aziaten en hun schoeisel. Maar een Japanse bij wie ik hierover mijn verbazing uitsprak, bezwoer me dat deze winkel een uitzondering was, en dat er in Japan heus wel méér dan drie maten te krijgen zijn.
Terug in Hong Kong was ik in een schoenenwinkel met mijn vriendin M. Omdat ik, net als barracuda’s, aangetrokken word door felle kleuren en glimmende objecten, rende ik naar een paar paarse glitterballerina’s. Na ze een tijdje verliefd geaaid te hebben, vroeg ik of ik ze kon passen in maat 39. (M., zelf maat 38,5 doch totaal ingeburgerd in het land der gebonden voetjes: “Wááát?! Heb jij maat 39?! Wat een SCHUITEN!”.) Het winkelmeisje riep: “You want size 39, is size 9 in Hong Kong!” Ze holde naar de kelder om het juiste paar te zoeken en kwam terug met een gigantische doos waaruit ze een paar paarse ski’s tevoorschijn toverde. “You try!” riep ze. “Well, I can tell you right now, these are WAY too big!” probeerde ik nog. Alleen al de opening van de ballerina had een grotere afmeting dan mijn voet. Minstens vier maten te groot! Maar de verkoopster snapte niet waar ik het over had. In een helder moment liet ik haar de binnenkant van mijn gymp zien. “EUR 39 / UK 5,5”, stond er. Wantrouwend daalde ze weer af naar de kelder, om terug te komen met een maat 5,5 die zij belachelijk en ik perfect vond zitten. Al twijfelde ik wel een beetje vanwege teendecolleté. Maar dit geheel terzijde.
Na deze ervaring concludeerde ik dat de verkoopster, samen met een groot deel van Azië, er misschien gewoon een andere maatstandaard erop na houdt dan ik. Eigenlijk niet zo gek. Wie heeft er ooit beweerd dat een schoen precies even groot moet zijn als je voet?! Dat is toch ook maar wat je gewend bent?
En dat vrouwen met voeten groter dan maat 39 hier geen schoenen kunnen kopen, blijkt dus ook onzin. Paarse glimballerina’s zijn sowieso te krijgen tot en met maat 43. En anders neem je gewoon een willekeurige andere maat. “Staat góed, zeg!”
Joy-Gin!
Wytske