Ik ben dol op gruwelen! Mijn koffievriendin M., met wie ik geregeld bij Starbucks expat-vrouw speel, is dan ook zo aardig om mij elke keer weer te plezieren met vieze en enge verhalen. Eén onderwerp is favoriet: ongedierte. Brrrrrr. “Ik heb echt nog nooit een kakkerlak gezien en M. ziet er hier bijna elke dag wel een!” riep ik laatst verbijsterd tegen manlief. “Dan moet zij wat beter schoonmaken” grapte hij. “Neeee, niet in huis, op straat!”
Laatst had ze weer een lollig verhaal over een grote kakkerlak die om haar voeten heen draafde. Natuurlijk wilde ze het dier niet vertrappen. Overigens niet uit mededogen, maar omdat iedereen voor de zekerheid het vooralsnog onbevestigde verhaal gelooft, dat een kakkerlak die vertrapt wordt als allerlaatste reflex enorme hoeveelheden eitjes afscheidt, die dan onder je schoen blijven plakken. Dus om te voorkomen dat de kakkerlak onder haar voet zou belanden, of er overheen zou wandelen, deed M. een wilde, doch ontwijkende tapdans op de maat van La Cucaracha. Natuurlijk eindigde de dans alsnog bovenop de kakkerlak: KLABOEM! Schoen ontsmetten dus. Voor de zekerheid.
Ook vertelde M. dat kakkerlakken die wonen in het magazijn van de supermarkt, graag meeliften (de luilakken!) in kratten boodschappen die je via internet bestelt en thuis laat bezorgen. Omdat deze exemplaren opgegroeid zijn in Kakkerlak-Luilekkerland, zijn ze reusachtig! Natuurlijk inspecteerde ik bij onze volgende boodschappenbestelling de kratten uitgebreid en vol argwaan. Ik verwachtte op z’n minst één kakkerlak ter grootte van een flinke muis aan te treffen. Maar nee hoor, niets! Ik was opgelucht en, gek genoeg, een heel klein beetje teleurgesteld.
Maar vorige week heb ik de belangrijke mijlpaal dan toch bereikt! In de sportschool, onder het complex waar we wonen. Ik was aan het roeien en aan het mijmeren, ongeveer zo: “Ben ik onopmerkzaam? Misschien sta ik niet vroeg genoeg op om kakkerlakken op straat te spotten… M. gaat elke dag om zes uur ‘s ochtends naar yoga in de stad… Kakkerlakken zijn misschien ochtenddieren. Beetje de files ontwijken, the early bird gets the worm, dat soort dingen… Haha (ja, ik heb vaak lol met mezelf). Hé, wat ligt daar nou in de hoek? Het lijkt wel een herfstblaadje. Wat gek. Het is niet eens herfst. En nu ik erover nadenk… bomen zijn hier ook niet… Of zou het soms….?”
Ja hoor, daar lag mijn eerste exemplaar. Dood, op z’n ruggetje. Dat gaf mij de kans om hem eens uitgebreid te bestuderen. Brrrrrr. Ik ben dol op gruwelen!
Joy-Gin!
Wytske