Wij zijn naar Hong Kong gekomen om te werken en het geld dat we verdienen gaat voor een groot deel terug naar huis. We zitten hier maar tijdelijk, dus de taal hoeven we niet te leren (en trouwens, engels is ook een officiële taal hier). In winkels zoeken we naar producten die we kennen, want ik wil bijvoorbeeld volkoren crackers: ik heb ‘s ochtends gewoon geen zin in rijstpap met varkenslever en warme dumplings. We scholen vaak samen met andere buitenlanders en dan gaan we gezellig Nederlands of desnoods Engels kletsen. Kortom: wij vertonen stereotype en vooroordeel-bevestigend gastarbeidergedrag!
Toch vind ik niet dat we het slecht doen. Want we proberen natuurlijk heus wel rekening te houden met lokale gewoonten en gebruiken. We weten wat done is (boeren, roggelen, voordringen) en watnot-done (je visitekaartje overhandigen met één hand, boos worden). We proberen ons niet druk te maken als mensen dingen doen die in Nederland als onbeleefd worden ervaren, maar hier normaal zijn. Zoals snel door een dichtvallende deur glippen in plaats van de deur even rustig open te houden voor degene die vlak achter je loopt.
We leren elke dag een beetje bij en zijn anderen niet tot last. We zijn ook geen profiteurs, we betalen netjes belasting en we kunnen in het Kantonees èn in het Mandarijn een aantal beleefdheden uitwisselen. We hebben vooral veel andere expats leren kennen, maar óók een aantal locals, hoe exotisch! Ben ik nu ingeburgerd?
Wat is ‘inburgeren’ eigenlijk precies? Volgens Van Dale is het ‘opgenomen worden in een gemeenschap’, waarbij ‘gemeenschap’ kan worden gedefineerd als ‘de samenleving, de maatschappij’. Ik denk dus, dat we het er over eens kunnen zijn dat ‘inburgeren’ niet alleen maar betekent dat je de gewoonten en gebruiken van je gemeenschap kènt. Je zal er dus inderdaad ook rekening mee moeten houden. Maar betekent ‘inburgeren’ ook dat je jezelf deze gewoonten en gebruiken eigen maakt?!
Misschien wel, maar dat is wel heel erg moeilijk, voelt tegennatuurlijk en vooral ook stom! We doen ons best, maar we blijven hier sowieso altijd overduidelijk allochtonen. Daardoor maakt het grappig genoeg ook weer niet heel veel uit als we iets doet wat een beetje ‘gek’ is, dat wordt van ons verwacht. Een hele geruststelling!
Joy-Gin!
Wytske